เรื่องราวการเดินทางของเด็กชาย โทริยาม่า สู่สุดยอดนักเขียนที่อยู่ในใจนักอ่านตลอดกาล

(1/6) อ.โทริยาม่าเป็นเด็กซุกซนและชอบวาดรูปต่าง ๆ โดยเฉพาะสัตว์ ยวดยานพาหนะ คือภาพที่โปรดปราณจนวันหนึ่งได้ไปดูภาพยนตร์ 101 ดัลเมเชี่ยน ของทางดิสนีย์ ทำให้เขานั้นชื่นชอบมากจนมีความคิดว่าถ้าเขาวาดได้สวยขนาดนั้นคงดี จากจุดนี้ทำให้เขาหลงใหลในการวาดรูป

(2/6) เมื่อเขาได้เข้าชั้นประถม ความซนนั้นก็ไม่เปลี่ยนแปลง ซนมากและวาดขีดเขียนในทุก ๆ ที่ไม่เว้นแต่ในบ้าน จนวันหนึ่งได้ไปเที่ยวบ้านเพื่อนผู้หญิง พี่ชายของผู้หญิงคนนั้นมีหนังสือมังงะสะสมเยอะมาก อ.โทริยาม่ารู้สึกตื่นเต้นแถมยังได้ดูทีวีเป็นครั้งแรกทำให้เขานั้นสดใสและร่าเริงในทุก ๆ วัน

(3/6) ตั้งแต่ประถม อ.โทริยาม่าชื่นชอบการอ่านมังงะเป็นอย่างมาก แต่พอขึ้นมัธยมเวลาก็ไม่ค่อยมี โดยเจ้าตัวคิดว่าอาจจะชอบภาพยนตร์เสียมากกว่า ถึงอย่างนั้นเขาก็ชอบการขีดเขียนเสียอยู่ดีเพราะในสมุดของเขาจะมีรูปวาดเต็มไปหมดและในยุคนั้นพวกที่ตั้งใจเรียนจะมีน้อย ส่วนใหญ่จะมีพวกติดเล่นมากกว่าแถมมีแฟนสวยอีกต่างหาก (มีความตัดพ้อ)

(4/6) พอขึ้น ม.ปลายด้วยการที่ชอบวาดรูปทำให้เขาเลือกเรียนสายศิลป์ นอกจากนี้ตัวเขาก็ยังชอบเที่ยวอีกด้วย แวะร้านขายของเล่น โยนโบลิ่ง ตีบิลเลียตมากกว่าที่จะกลับบ้านในทันที ทำให้เขาไม่ค่อยได้อ่านมังงะ เลยทำฝีมือการวาดของเขาเหมือนวาดไปเรื่อยเปื่อย ครั้นพอใกล้เรียนจบก็จะมีทางแยกให้เลือกคือเรียนต่อ หรือ ทำงาน แน่นอนว่าทางบ้านคัดค้านในการหางานทำอยู่แล้ว แต่ส่วนตัวเขาไม่อยากเรียนแล้วอยากแสดงฝีมือการวาดภาพให้เป็นที่ยอมรับ ในตอนนั้นเรียกว่าเป็นเด็กที่อวดดีคนนึง

(5/6) หลังจากนั้นเขาได้เข้ามาทำงานที่บริษัทเกี่ยวกับการออกแบบ ซึ่งเขาไม่มีปัญหาด้านการทำงานเลยเพียงแต่ต้องตื่นเช้าเท่านั้น แถมกลับดึกอีกด้วย อีกทั้งบริษัทที่เขาทำงานให้ความสำคัญในการแต่งตัว เสื้อผ้าห้ามยับ ทำให้เขามักจะโดนตำหนิเสมอ ทำให้เขาอยู่กับงานนี้ได้เพียง 2 ปีครึ่ง และเขาคิดว่าการทำงานตามกลไกของโลกนั้นไม่ใช่ว่าจะไร้ประโยชน์เสียทีเดียว ทำให้เขาเข้าใจว่าจากนักศึกษาคนนึงแล้วทำไมจู่ ๆ ถึงอยากเป็นนักเขียนมังงะ

(6/6) หลังจากออกจากงานแล้วทำให้เขาลำบากพอสมควร อยากเที่ยวเล่นแต่เงินไม่มี จนวันหนึ่งเขาเห็นประกาศการประกวดวาดมังงะในร้านน้ำชา และเขาก็อยากได้เงินรางวัลนั้นมาก ทำให้เขาเริ่มเขียนมังงะและส่งไปด้วยความมั่นใจ แต่สุดท้ายไม่เข้ารอบชวดรางวัลไปอย่างน่าเสียดาย แต่ด้วยความที่ไม่ย่อท้อเลยลองส่งไปอีก 1 เรื่อง แต่ก็ถูกปัดตกไปเช่นกัน ในขณะนั้นเหมือนฟ้ามีตาได้รับโทรศัพท์จากเทวดา “ถึงฝีมือยังไม่ค่อยดี แต่ขอให้ส่งมาอีกอาจจะได้รับพิจารณา” ซึ่งเป็นเสียงของคุณโทริชิม่า แห่งกองบรรณาธิการนั่นเอง จากนั้น อ.โทริยาม่า ก็ส่งผลงานไปเรื่อย ๆ สุดท้ายได้เข้ารอบ และนี่คือจุดเริ่มต้นที่ทำให้มาเป็นสุดยอดนักเขียนมังงะจวบจนทุกวันนี้

ที่มา : จากหนังสือโลกใบเล็กของโทริยาม่า
ด้วยรักและอาลัย อาจารย์โทริยาม่า 1955-2024